του Άντυ Λοΐζου
.jpg)
Η Τουρκία είναι η χώρα που ενώ το 1923 με τη Συνθήκη της Λωζάνης είχει παυθεί από κάθε δικαίωμα της επί της Κύπρου, το 1955 μετά την έναρξη του αγώνα της ΕΟΚΑ και την αποδοχή της συμμετοχής της Τουρκίας από την Ελληνική κυβέρνηση στην τριμερή σύσκεψη του Λονδίνου τον Αυγ. – Σεπ. 1955 με την προτροπή των Βρεττανών άρχισε εκ νέου να ορέγεται την Κύπρο. Το 1956 ο τότε πρωθυπουργός της Τουρκίας Ατνάν Μεντερές ανέθεσε στον καθηγητή του Συνταγματικού Δικαίου και βουλευτή του Λαικού Ρεπουμπλικανικού Κόμματος Νιχάτ Ερίμ τη σύνταξη ενός στρατηγικού σχεδίου πάνω στο οποίο θα βασιζόταν η Τουρκική πολιτική και οι επιδιώξεις της χώρας στο Κυπριακό.
Στις 24 Νοεμβρίου και 22 Δεκεμβρίου 1956 ο Νιχάτ Ερίμ παρέδωσε στον Πρωθυπουργό Μεντερές δύο εκθέσεις οι οποίες απετέλεσαν το βασικό στρατηγικό σχέδιο επί του οποίου έκτοτε βασίζεται και υλοποιείται η τουρκική πολιτική στο κυπριακό , και το οποίο σχέδιο έγινε αποδεκτό από όλες τις τουρκικές κυβερνήσεις.
Η τουρκική κυβέρνηση έδωσε στο Ν. Ερίμ πέντε πολιτικές κατευθυντήριες γραμμές στις οποίες έπρεπε να βασιστεί και αυτές ήσαν οι ακόλουθες:
1. Οι Άγγλοι να παραμείνουν στην Κύπρο.
2. Αν οι Άγγλοι πρόκειται ν΄αποχωρήσουν από την Κύπρο τότε το νησί να δοθεί στην Τουρκία.
3. Αν δεν γίνει το προαναφερθέν, η Κύπρος να διχοτομηθεί.
4. Αυτοδιοίκηση.
5. Σε καμία περίπτωση η Κύπρος να δοθεί στην Ελλάδα.
Οι εκθέσεις που συνέταξε ο Ν. Ερίμ βασίζονται σε πέντε πυλώνες, ήτοι:
1. Οι τουρκικές διεκδικήσεις επί της Κύπρου δεν θα πρέπει να βασίζονται σε νομικά επιχειρήματα αλλά σε πολιτικούς λόγους.
2. Η Τουρκία πρέπει να επιμένει διεθνώς ότι στην Κύπρο υπάρχουν δύο ξεχωριστές κοινότητες, η κάθε μια από τις οποίες έχει το δικαίωμα της ξεχωριστής αυτοδιάθεσης, κατόπιν ξεχωριστού δημοψηφίσματος.
3. Η αρχή της αυτοδιάθεσης θα πρέπει να εφαρμοσθεί αφού πρώτα μετακινηθεί ο Ελληνικός πληθυσμός έτσι ώστε να υπάγεται στη διοίκηση της αρεσκείας του.
4. Η Τουρκία θα πρέπει να προσδιορίσει την προσφορότερη γι΄αυτήν μορφή διχοτόμησης λαμβάνοντας υπόψη τα οικονομικά και στρατιωτικά της συμφέροντα καθώς και τα συμφέροντα των τουρκοκυπρίων. Στην ασφάλεια της περιοχής που θα παραχωρηθεί στους Ρωμιούς της νήσου θα πρέπει να συμμετέχει αναγκαστικά και η Τουρκία, γιατί το θέμα σχετίζεται με την ασφάλεια της καθώς και την πολιτική της στη Μέση Ανατολή. Η Ελλάδα δεν μπορεί να ζητήσει το ίδιο δικαίωμα για την τουρκική περιοχή διότι το νησί απέχει από την Τουρκία 45 ν.μ. ενώ από την Ελλάδα 600 ν.μ.
5. Θα πρέπει να επιδιωχθεί η ελεύθερη μετάβαση Τούρκων προς την Κύπρο ώστε ο αριθμός των Τούρκων της Κύπρου να αυξηθεί στον αριθμό που υπήρχε επί Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, ώστε με ένα δημοψήφισμα το μέλλον της Κύπρου να καθορισθεί κατά την βούληση της Τουρκίας ή να διχοτομηθεί.
Σήμερα εάν κάποιος μελετήσει και αναλύσει το βιβλίο του Ν. Ερίμ, ο οποίος είχε και ενεργό συμμετοχή στη συνομολόγηση των Συμφωνιών Ζυρίχης Λονδίνου με τις οποίες απόκτησε δικαιώματα η Τουρκία επί της Κύπρου, θα διαπιστώσει ότι η Τουρκία υπομονετικά και τμηματικά εκτελεί τις πρόνοιες αυτών. Με την ψήφιση και εφαρμογή των προνοιών του σχεδίου ΑΝΑΝ η Τουρκία θα υλοποιούσε τάχιστα τις επιδιώξεις της και στην ουσία θα έλεγχε πλήρως την Κύπρο.
Μελετώντας σε βάθος και διεξοδικά τις αναλύσεις του αείμνηστου Νεοκλή Σαρρή που κάνει στο τρίτομο έργο του Η ΑΛΛΗ ΠΛΕΥΡΑ, των εκδόσεων Γραμμή, ειδικά δε τον 2ο τόμο, καθώς και τις αναλύσεις του Έλληνα διπλωμάτη Αγγελετόπουλου, του Δντή του ΚΥΚΕΜ Χρήστου Ιακώβου και του Αντιστράτηγου Φοίβου Κλόκκαρη διαπιστώνεται αβίαστα ότι οι Τουρκικές κυβερνήσεις ανεξαρτήτως πολιτικού προσανατολισμού από το 1956 εφάρμοζαν και συνεχίζουν να εφαρμόζουν την ίδια στρατηγική στο κυπριακό.
Ξεκάθαρα διακρίνουμε ότι οι Τουρκικές κυβερνήσεις είχαν πάντα μια στρατηγική την οποίαν εφάρμοζαν πιστά, χωρίς να επηρεάζονται ή να πιέζονται από τρίτες χώρες, χωρίς να δελεάζονται από διάφορες υποσχέσεις και δώρα, αλλά εμμένοντας σταθερά στη στοχοθεσία τους. Τουναντίον η Ελλάς και η Ελληνοκυπριακή πλευρά συνεχώς άλλαζαν θέσεις στο κυπριακό, υποχωρώντας ακόμη και σε θέματα ουσίας, αρχών και καταπάτησης ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αυταπόδεικτα λόγω ανυπαρξίας στρατηγικής διαχρονικά, και υποχώρησης στις πιέσεις των τρίτων.
Τέλος ενώ εδώ και πολλά χρόνια που η Τουρκία εφαρμόζει το Σχέδιο Ανάκτησης Κύπρου, η επίσημη Κυπριακή Δημοκρατία δεν μπήκε στον κόπο να μεταφράσει δια των οργάνων της ( Γραφείο Δημοσίων Πληροφοριών – Κεντρική Υπηρεσία Πληροφοριών – Υπουργείο Εξωτερικών ) τις εκθέσεις Ν. Ερίμ, τις οποίες πιστεύω ότι αν έχει την ευκαιρία να μελετήσει ο Κυπριακό Λαός θα διαμόρφονε εντελώς διαφορετική στάση στις θέσεις του αλλά και τις επιλογές του στην κάλπη.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
1. Νεοκλή Σαρρή Η ΑΛΛΗ ΠΛΕΥΡΑ, εκδόσεις Γραμμή.
2. Αντιστρατήγου Φοίβου Κλόκκαρη ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΑΠΕΙΛΗ, εκδόσεις Επιφανείου.
3. Χάρη Στ Κυριακίδη ΠΕΡΙ ΟΜΦΑΛΟΥ ΤΗΣ ΓΗΣ.
Στις 24 Νοεμβρίου και 22 Δεκεμβρίου 1956 ο Νιχάτ Ερίμ παρέδωσε στον Πρωθυπουργό Μεντερές δύο εκθέσεις οι οποίες απετέλεσαν το βασικό στρατηγικό σχέδιο επί του οποίου έκτοτε βασίζεται και υλοποιείται η τουρκική πολιτική στο κυπριακό , και το οποίο σχέδιο έγινε αποδεκτό από όλες τις τουρκικές κυβερνήσεις.
Η τουρκική κυβέρνηση έδωσε στο Ν. Ερίμ πέντε πολιτικές κατευθυντήριες γραμμές στις οποίες έπρεπε να βασιστεί και αυτές ήσαν οι ακόλουθες:
1. Οι Άγγλοι να παραμείνουν στην Κύπρο.
2. Αν οι Άγγλοι πρόκειται ν΄αποχωρήσουν από την Κύπρο τότε το νησί να δοθεί στην Τουρκία.
3. Αν δεν γίνει το προαναφερθέν, η Κύπρος να διχοτομηθεί.
4. Αυτοδιοίκηση.
5. Σε καμία περίπτωση η Κύπρος να δοθεί στην Ελλάδα.
Οι εκθέσεις που συνέταξε ο Ν. Ερίμ βασίζονται σε πέντε πυλώνες, ήτοι:
1. Οι τουρκικές διεκδικήσεις επί της Κύπρου δεν θα πρέπει να βασίζονται σε νομικά επιχειρήματα αλλά σε πολιτικούς λόγους.
2. Η Τουρκία πρέπει να επιμένει διεθνώς ότι στην Κύπρο υπάρχουν δύο ξεχωριστές κοινότητες, η κάθε μια από τις οποίες έχει το δικαίωμα της ξεχωριστής αυτοδιάθεσης, κατόπιν ξεχωριστού δημοψηφίσματος.
3. Η αρχή της αυτοδιάθεσης θα πρέπει να εφαρμοσθεί αφού πρώτα μετακινηθεί ο Ελληνικός πληθυσμός έτσι ώστε να υπάγεται στη διοίκηση της αρεσκείας του.
4. Η Τουρκία θα πρέπει να προσδιορίσει την προσφορότερη γι΄αυτήν μορφή διχοτόμησης λαμβάνοντας υπόψη τα οικονομικά και στρατιωτικά της συμφέροντα καθώς και τα συμφέροντα των τουρκοκυπρίων. Στην ασφάλεια της περιοχής που θα παραχωρηθεί στους Ρωμιούς της νήσου θα πρέπει να συμμετέχει αναγκαστικά και η Τουρκία, γιατί το θέμα σχετίζεται με την ασφάλεια της καθώς και την πολιτική της στη Μέση Ανατολή. Η Ελλάδα δεν μπορεί να ζητήσει το ίδιο δικαίωμα για την τουρκική περιοχή διότι το νησί απέχει από την Τουρκία 45 ν.μ. ενώ από την Ελλάδα 600 ν.μ.
5. Θα πρέπει να επιδιωχθεί η ελεύθερη μετάβαση Τούρκων προς την Κύπρο ώστε ο αριθμός των Τούρκων της Κύπρου να αυξηθεί στον αριθμό που υπήρχε επί Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, ώστε με ένα δημοψήφισμα το μέλλον της Κύπρου να καθορισθεί κατά την βούληση της Τουρκίας ή να διχοτομηθεί.
Σήμερα εάν κάποιος μελετήσει και αναλύσει το βιβλίο του Ν. Ερίμ, ο οποίος είχε και ενεργό συμμετοχή στη συνομολόγηση των Συμφωνιών Ζυρίχης Λονδίνου με τις οποίες απόκτησε δικαιώματα η Τουρκία επί της Κύπρου, θα διαπιστώσει ότι η Τουρκία υπομονετικά και τμηματικά εκτελεί τις πρόνοιες αυτών. Με την ψήφιση και εφαρμογή των προνοιών του σχεδίου ΑΝΑΝ η Τουρκία θα υλοποιούσε τάχιστα τις επιδιώξεις της και στην ουσία θα έλεγχε πλήρως την Κύπρο.
Μελετώντας σε βάθος και διεξοδικά τις αναλύσεις του αείμνηστου Νεοκλή Σαρρή που κάνει στο τρίτομο έργο του Η ΑΛΛΗ ΠΛΕΥΡΑ, των εκδόσεων Γραμμή, ειδικά δε τον 2ο τόμο, καθώς και τις αναλύσεις του Έλληνα διπλωμάτη Αγγελετόπουλου, του Δντή του ΚΥΚΕΜ Χρήστου Ιακώβου και του Αντιστράτηγου Φοίβου Κλόκκαρη διαπιστώνεται αβίαστα ότι οι Τουρκικές κυβερνήσεις ανεξαρτήτως πολιτικού προσανατολισμού από το 1956 εφάρμοζαν και συνεχίζουν να εφαρμόζουν την ίδια στρατηγική στο κυπριακό.
Ξεκάθαρα διακρίνουμε ότι οι Τουρκικές κυβερνήσεις είχαν πάντα μια στρατηγική την οποίαν εφάρμοζαν πιστά, χωρίς να επηρεάζονται ή να πιέζονται από τρίτες χώρες, χωρίς να δελεάζονται από διάφορες υποσχέσεις και δώρα, αλλά εμμένοντας σταθερά στη στοχοθεσία τους. Τουναντίον η Ελλάς και η Ελληνοκυπριακή πλευρά συνεχώς άλλαζαν θέσεις στο κυπριακό, υποχωρώντας ακόμη και σε θέματα ουσίας, αρχών και καταπάτησης ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αυταπόδεικτα λόγω ανυπαρξίας στρατηγικής διαχρονικά, και υποχώρησης στις πιέσεις των τρίτων.
Τέλος ενώ εδώ και πολλά χρόνια που η Τουρκία εφαρμόζει το Σχέδιο Ανάκτησης Κύπρου, η επίσημη Κυπριακή Δημοκρατία δεν μπήκε στον κόπο να μεταφράσει δια των οργάνων της ( Γραφείο Δημοσίων Πληροφοριών – Κεντρική Υπηρεσία Πληροφοριών – Υπουργείο Εξωτερικών ) τις εκθέσεις Ν. Ερίμ, τις οποίες πιστεύω ότι αν έχει την ευκαιρία να μελετήσει ο Κυπριακό Λαός θα διαμόρφονε εντελώς διαφορετική στάση στις θέσεις του αλλά και τις επιλογές του στην κάλπη.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
1. Νεοκλή Σαρρή Η ΑΛΛΗ ΠΛΕΥΡΑ, εκδόσεις Γραμμή.
2. Αντιστρατήγου Φοίβου Κλόκκαρη ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΑΠΕΙΛΗ, εκδόσεις Επιφανείου.
3. Χάρη Στ Κυριακίδη ΠΕΡΙ ΟΜΦΑΛΟΥ ΤΗΣ ΓΗΣ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.
- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.