Το νόμιμο και το ηθικό της Αριστεράς

Γράφει η Έφη Χ. Μαυροπούλου

Οι υποθέσεις των Υπουργών Φλαμπουράρη και Σταθάκη, όσον αφορά τις ελλιπείς  δηλώσεις πόθεν έσχες τους ενδεχομένως δεν ξάφνιασαν. Και δεν ξάφνιασαν γιατί από αρχαιοτάτων χρόνων πολιτική, πολιτικό χρήμα και διαφθορά συμβαδίζουν. Η διαφορά για τις εκάστοτε Κυβερνήσεις έγκειται στη διαχείριση και στους τρόπους αντιμετώπισή της. Εκεί κρίνεται.
Αυτό όμως που ξάφνιασε είναι η ευκολία με την οποία ο πρωθυπουργός παρείχε κάλυψη στους Υπουργούς του μέσα από το βήμα της Βουλής κατά τη διάρκεια της πρόσφατης συζήτησης για τα προαπαιτούμενα. Να ξεκαθαρίσουμε καταρχήν ότι τόσο ο κ. Φλαμπουράρης όσο και ο κ. Σταθάκης αφενός δεν ανήκουν στους ανεπάγγελτους πολιτικούς αφετέρου είναι γνωστό -για το κ. Σταθάκη τουλάχιστον- ότι προέρχεται από εύπορη οικογένεια. Άρα μπορούν να διαθέτουν χρήματα και προσωπική περιουσία χωρίς αυτό να θεωρείται σε καμιά περίπτωση μεμπτό ή αξιόποινο. Όμως, ανεξαρτήτως της οικονομικής κατάστασης και επιφάνειας του καθενός, οι νόμοι ισχύουν για όλους.  
Γιατί όμως, ο κ. Πρωθυπουργός επέλεξε να στηρίξει τους δύο Υπουργούς του με τέτοια θέρμη και σχεδόν προκλητικά, πριν καν συνεδριάσει και αποφασίσει η αρμόδια επιτροπή της Βουλής για το συγκεκριμένο θέμα;  Είπε χαρακτηριστικά: “Θέλετε να μιλήσουμε για τη SIEMENS;”, αδιαφορώντας για την ουσία της συγκεκριμένης υπόθεσης. Και η ουσία είναι ότι η Αντιπολίτευση βρίσκεται πια στην αντιπολίτευση γιατί έτσι αποφάσισε η κοινωνία, αφού πρώτα αξιολογήθηκε για όσα έκανε ή δεν έκανε όταν βρισκόταν στην Κυβέρνηση. Επιπλέον, η ίδια κοινωνία δεν εξέλεξε την Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ για να κάνει συμψηφισμό σκανδάλων και κακοδιαχείρισης των προηγούμενων Κυβερνήσεων.  
Τι μήνυμα ήθελε να περάσει ο Πρωθυπουργός; Mε ποιο τρόπο θα χειριστεί την υπόθεση Φλαμπουράρη και τις νέες αποκαλύψεις που βλέπουν το φως της δημοσιότητας; Πώς θα χειριστεί κάτι ανάλογο στο μέλλον; Εκτεθειμένος είναι και ο Πρόεδρος της αρμόδιας επιτροπής της Βουλής κ. Βαρεμένος, ο οποίος δίνει τη δυνατότητα να υποβάλλουν συμπληρωματική δήλωση Πόθεν Έσχες και να αξιολογηθούν για αυτήν. Εύλογα μπορεί να ρωτήσει κάποιος γιατί δεν κάναμε το ίδιο και για τον κύριο Παπαντωνίου; Είχε ξεχάσει να δηλώσει συγκεκριμένο ποσό που κατά σύμπτωση ήταν 1.000.000. Την ίδια περίοδο που η  Kυβέρνηση χειρίζεται ένα ποινικό αδίκημα κατ’ αυτόν τον τρόπο, παρακουλουθούμε την αποπομπή της Κατερίνας Σαββαϊδου, η οποία στηρίχτηκε στην άσκηση ποινικής δίωξης για πλημμέλημα, η οποία προήλθε από μηνυτήρια αναφορά ενός ιδιώτη δικηγόρου, για να την αντικαταστήσει Σύμβουλος του Πρωθυπουργού, εύλογα δημιουργεί ερωτηματικά. Άρα, υπάρχει νόμος δυο ταχυτήτων. Και μετά από όλα αυτά γιατί ο πολίτης να εμπιστεύεται το Κράτος;
Δυστυχώς οι Κυβερνήσεις δείχνουν να μην διδάσκονται από τα λάθη του παρελθόντος. Δεν γίνεται να έρχεται πάντα πρώτο το κόμμα και μετά η κοινωνία. Δεν μπορεί να ευαγγελίζεσαι το νέο και να προασπίζεσαι παλιές και καταδικασμένες τακτικές για τις οποίες ορθώς κατηγορούσες τους πολιτικούς σου αντιπάλους όσο ήσουν στην Αντιπολίτευση.  Το ζητούμενο λοιπόν, για την Κυβέρνηση και για κάθε Κυβέρνηση δεν είναι να κάνει «ορθή» εφαρμογή των αμαρτιών του παρελθόντος αλλά να εφαρμόσει νέες πρακτικές και να οικοδομήσει ένα αποτελεσματικό, δίκαιο και αξιοκρατικό κράτος. Το ότι δηλώνεις αριστερός, αυτό δεν αποτελεί από μόνο του ούτε τίτλο τιμής ούτε μπορεί να είναι η κολυμβήθρα του Σιλωάμ δια παντός.
Άλλωστε ας θυμηθούμε την υπόθεση Βουλγαράκη για μια νόμιμη πράξη τότε, όχι όμως ηθική πολιτικά, η οποία αποτέλεσε την αρχή του τέλους για τον πρώην Πρωθυπουργό κ. Καραμανλή. Η ιστορία πάντα διδάσκει αρκεί να μην την αγνοούμε γιατί τότε μπορεί και να εκδικηθεί.

effiemavropoulou@hotmail.com