30/5/16

Θεόφιλος Πουταχίδης: Ζώσα μνήμη... Δεν γονατίζω

Εις το όνομα της Αγίας και Ομοουσίου και Αδιαιρέτου Τριάδος, μπροστά στις δυσκολίες δεν γονατίζω.
Και εις το όνομα της γραίας που τάιζε δικέφαλους αετούς με σπόρο που μάζευε στο μαύρο της μαντίλι. Που σταυροκοπιόταν στην εκκλησιά και έκαμνε τους Αγγέλους να κλαίνε. Που κουβαλούσε τα ασήκωτα τσουβάλια στην πλάτη.
Ω, μικροκαμωμένο θεριό, πόσα εικονίσματα Αγίων χώρεσαν στην αγκαλιά σου; Πόσα βλαστάρια έκαμες ν’ ανθίσουν στον παράδεισο; Σε άλλη γη τα φύτεψες και σ’ άλλη γη τα πότισες με το δάκρυ σου. Σε ντρέπομαι... Δεν γονατίζω!
Και εις το όνομα του γέροντα που η γη όργωσε βαθιές ρυτίδες στο πρόσωπό του. Που διασκέδαζε με ελληνικά παλαίσματα και αριστοφάνεια επιτραπέζια δίστιχα. Κάθε χάντρα στο κεχριμπαρένιο σου κομπολόι κι ένας αιώνας. Ω, Ίωνα ακατάβλητε, πόσα σχολειά κι εκκλησιές χτίσαν τα χέρια σου με τις μαβιές τους φλέβες; Πόσους συντρόφους έκλαψες στο γυρισμό σου Αργοναύτη; Με την κάμα σου διαμέλισες το χρυσόμαλλο δέρας κι έστειλες από ένα μικρό κομμάτι στις ξενιτιές. Λίγο φως και λίγο αλάτι και γι’ αυτούς. Σε ντρέπομαι... Δεν γονατίζω!

Και εις το όνομα του παλικαριού που είχε το Σταυρό των Αποστόλων του σκαρωμένο με φυσεκλίκια στο στήθος. Εγένετο εν πνεύματι τον πυρρίχιον ορχούμενος και κείται ματωμένος. Πότισε με το αίμα του μιας φουντουκιάς τη ρίζα. Κοκκίνισε το ασημοσκαλισμένο κλαδί της αμπέλου στο εγκόλπιο (τη πάππονος δώρημαν) για την ελευθερία και του Χριστού την Πίστη την Αγία.
Η συνέχεια του άρθρου στο Pontos-news

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.

- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.