Ομιλία του Καθηγητή Βαγγέλη Κουφουδάκη στην κοινή αντικατοχική εκδήλωση των κομμάτων στην Κύπρο

Κοινή αντικατοχική εκδήλωση 

ΔΗΚΟ, ΕΔΕΚ, Συμμαχία Πολιτών και Κίνημα Οικολόγων-Συνεργασία Πολιτών

Δευτέρα, 18 Ιουλίου 2016 

    Ευχαριστώ για την τιμή που μου κάνατε με την πρόσκληση να μιλήσω στην πρώτη, κοινή αντικατοχική εκδήλωση που οργανώνεται από τα τέσσερα κόμματα του ενδιάμεσου χώρου. Εύχομαι αυτή η εκδήλωση να είναι ένα πρώτο βήμα στον κοινό αγώνα για την επιβίωση της διεθνώς αναγνωρισμένης Κυπριακής Δημοκρατίας.

   Η κατοχική δύναμη θεωρεί την Κυπριακή Δημοκρατία ως «εκλιπούσα». Η παρουσία σας απόψε, σε αυτό το συμβολικό σημείο της ελεύθερης Κύπρου, είναι μια απάντηση στην κατοχική Τουρκία ότι «εκλιπούσα», δεν είναι η Κυπριακή Δημοκρατία, αλλά η δημοκρατία στην Τουρκία!

Ο αυταρχισμός του νέου Οθωμανού Σουλτάνου, η συστηματική καταπίεση της τουρκικής αντιπολίτευσης, η καταδίωξη των δημοσιογράφων και των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης και η βιαιοπραγία κατά της κουρδικής μειονότητας δίνουν ένα καθαρό μήνυμα για το ποια είναι η σχέση της κατοχικής Τουρκίας με την τουρκοκυπριακή ηγεσία. Επομένως, η μυθολογία της φιλίας του «Νίκου και του Μουσταφά», οδηγεί ολοταχώς, όχι μόνο στην κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας, αλλά και στον απόλυτο έλεγχο της ελεύθερης Κύπρου από την ηγεμονική Τουρκία.

   Πετώντας πάνω από τον Ατλαντικό, σκεφτόμουν τους αγώνες για την επιβίωση της Κυπριακής Δημοκρατίας μετά το 1963 και τα διάφορα σχέδια που παρουσιάστηκαν για την κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας, αρχίζοντας από το σχέδιο Ball του Φεβρουαρίου του ‘64, του  Acheson το καλοκαίρι του ‘64, του ΝΑΤΟ με τη σύμπραξη της Χούντας και της Τουρκίας το 1971, του Νimetz το 1978 και την αποκορύφωση αυτών των σχεδίων με το 5^ο Σχέδιο Αnnan το 2004.

   Οι θιασώτες αυτών των σχεδίων, η Μεγάλη Βρετανία, οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Τουρκία, είναι οι ίδιες χώρες που απέρριψαν το 1965 την έκθεση του Galo Plaza, την έκθεση του ΟΗΕ που στήριζε μια δημοκρατική, ενιαία, δικοινοτική Κύπρο. Η εμπνευσμένη ηγεσία του Τάσου Παπαδόπουλου το 2004 σταμάτησε την κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας που πρότεινε το 5^ο Σχέδιο Αnnan και έφερε την Κυπριακή Δημοκρατία ως ισότιμο μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

   Η συντριπτική πλειοψηφία κατά του Σχεδίου Αnnan προήλθε από όλα τα κόμματα, ηλικίες και φύλα. Και όμως, 12 χρόνια αργότερα, με τις νέες διολισθήσεις των τελευταίων δύο Προέδρων και την πλήρη καταφρόνηση του αποτελέσματος του δημοψηφίσματος, βρισκόμαστε και πάλι μπροστά στο ίδιο δίλημμα. Κάτω από το φύλο συκής των αποκαλούμενων «Συνομιλιών Κυπριακής Ιδιοκτησίας» που κατευθύνει η αγγλο-αμερικανική διπλωματία, ετοιμάζεται ένα πιο επικίνδυνο, νεκραναστημένο Σχέδιο Αnnan.

   Απόψε, θα σχολιάσω αυτές τις εξελίξεις. Τα σχόλια μου ίσως ενοχλήσουν. Ακούστε με όμως, γιατί είμαι ένας φίλος της Κύπρου, μη κυπριακής καταγωγής, που δεν ανήκει σε κανένα κυπριακό πολιτικό κόμμα και που έχει αναμιχθεί στους αγώνες του Κυπριακού Ελληνισμού για δεκαετίες.

   Η αποψινή εκδήλωση σε αυτό το συμβολικό σημείο της ελεύθερης Κύπρου, γίνεται στα 42 χρόνια της μαύρης επετείου της τουρκικής εισβολής. Τιμούμε τους ήρωες που έδωσαν τη ζωή τους για την προστασία του Κυπριακού Ελληνισμού, της Κυπριακής Δημοκρατίας, της ελευθερίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Τιμούμε τους αγνοούμενους και την αγωνία των οικογενειών τους, ιδίως μετά τις πρόσφατες αποκαλύψεις για την τύχη τους. Συμμεριζόμαστε και στηρίζουμε τους εγκλωβισμένους και τα μαρτύρια που αντιμετωπίζουν εδώ και 42 χρόνια.

   Όπως είπε ο αείμνηστος Τάσσος Παπαδόπουλος στο ιστορικό διάγγελμα της 7^ης Απριλίου 2004, ο κάθε λαός διαμορφώνει και καταγράφει τη δική του ιστορία με απελευθερωτικούς και κοινωνικούς αγώνες που προστατεύουν ένα δημοκρατικό κράτος και τους πολίτες του. Δείτε γύρω σας τα ιστορικά μνημεία αυτής της πόλης που είναι τα σύμβολα αυτών των αγώνων, πριν και μετά την Κυπριακή Ανεξαρτησία.

   Οφείλουμε σε αυτούς τους ήρωες και στις γενιές που θα έρθουν να μην προδώσουμε αυτή την κληρονομιά. Στηρίζουμε την επανένωση της Κύπρου με λειτουργικές και δημοκρατικές διαδικασίες που βασίζονται στις αρχές του Διεθνούς Δικαίου, τερματίζουν την κατοχή και τον εποικισμό, δημιουργούν ένα δημοκρατικό, λειτουργικό και βιώσιμο κράτος που διασφαλίζει διεθνώς αναγνωρισμένα δικαιώματα σε όλους τους πολίτες του, χωρίς διακρίσεις λόγω εθνότητας, θρησκείας και γλώσσας, και προσφέρει συνθήκες ασφάλειας και ευημερίας στα πλαίσια της ευρωπαϊκής οικογένειας. Δυστυχώς, όπως και το 2004, αυτές οι αρχές δεν αποτελούν την βάση των συνομιλιών.

   Ύστερα από 42 χρόνια κατοχής και ατέρμονων συνομιλιών, το ερώτημα είναι «πού πάμε;». Αυτό είναι ένα σοβαρό ερώτημα, ιδίως αν σκεφτούμε ότι ο περιβόητος Alexander Downer, τον Οκτώβριο του 2011, μας είπε ότι «μετά την γένεση του νέου κράτους, δεν υπάρχει εγγύηση ότι η λύση που θα εξευρεθεί θα λειτουργήσει»!! Αυτός είναι ο κυνισμός μιας μεσολάβησης που μας οδηγεί στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα.

   Η εναρκτήρια δήλωση της 12^ης Σεπτεμβρίου 2000 μεταξύ του Προέδρου Κληρίδη και του Raouf  Denktash έβαλε τις βάσεις του Σχεδίου Αnnan και προκαθόρισε το αποτέλεσμα των συνομιλιών.

   Η τραγική συμφωνία Έρογλου-Ανασταστιάδη της 11^ης Φεβρουαρίου 2014 επανέλαβε τα λάθη του παρελθόντος. Με αυτή τη δήλωση, η κατοχική Τουρκία πέτυχε ουσιαστικούς διαπραγματευτικούς στόχους πριν αρχίσουν οι νέες διαπραγματεύσεις!

   Με την «εποικοδομητική ασάφεια» που εφαρμόζουν οι ξένοι μεσολαβητές :

1)   Αποδεχθήκαμε ότι η κάθε πλευρά εκπροσωπεί τον εαυτό της και κανέναν άλλο.

2)   Εξισώσαμε και υποβαθμίσαμε την Κυβέρνηση και τον Πρόεδρο της διεθνούς αναγνωρισμένης Κυπριακής Δημοκρατίας με τις παράνομες αρχές του ψευδοκράτους. Αυτό το βλέπουμε καθημερινά με τις επίσημες επισκέψεις εκπροσώπων του κατοχικού καθεστώς στο εξωτερικό.

   Είδαμε επίσης, τις χιαστές διαδικασίες που αναβάθμισαν το ψευδοκράτος στην Ελλάδα και εξίσωσαν την κατοχική Τουρκία με την Ελλάδα.

   Ξένοι διπλωμάτες επισκέπτονται και συνομιλούν ανενόχλητοι με την ηγεσία του ψευδοκράτους. Και τώρα φθάσαμε στο παράλογο, ο κατοχικός ηγέτης να εμφανίζεται ως συμπρόεδρος του νομιμού Κυπριακού Κράτους.

3)   Αποδεχθήκαμε τη διακριτή ταυτότητα των δυο κοινοτήτων που έμμεσα αποκτούν το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης.

4)   Αποδεχθήκαμε μια άνευ προηγουμένου συνταγματική σοφιστεία που αποκαλείται μεν «Διζωνική-Δικοινοτική Ομοσπονδία», αλλά στην πραγματικότητα είναι μια συνομοσπονδία δυο αυτόνομων πολιτειών. Εγώ ζω σε μια πραγματική ομοσπονδία, όπου το ομοσπονδιακό σύνταγμα υπερέχει των πολιτειακών συνταγμάτων και νόμων. Αυτή η πρόνοια δεν υπάρχει πουθενά στο προτεινόμενο συνταγματικό σχήμα.

5)   Δεχθήκαμε ότι η κρατική κυριαρχία πηγάζει εξίσου από τις κοινότητες.

6)   Δεχθήκαμε ότι οι συνιστώσες πολιτείες απονέμουν ιθαγένεια στους κατοίκους τους.

7)   Αποδεχθήκαμε την εθνοκάθαρση του 1974 με την ύπαρξη κριτηρίων που θα καθορίσουν την εγκατάσταση και την πληθυσμιακή αναλογία στις συνιστώσες πολιτείες.

8)   Οι συγκλίσεις που κατέγραψε ο Downer στις 29 Ιανουαρίου 2010 εφαρμόζονται στις παρούσες συνομιλίες, παρ’ όλες τις διαβεβαιώσεις του νυν Προέδρου ότι αυτό το έγγραφο είχε μόνο συμβουλευτικό χαρακτήρα.

9)   Όπως προέβλεψε ο Holbrooke το 1998, οι συνομιλίες στοχεύουν στην αποδοχή μιας «νομιμοποιημένης διχοτόμησης». Το νέο κράτος που θα προκύψει από την παρθενογένεση δεν θα είναι μετεξέλιξη της Κυπριακής Δημοκρατίας. Θα είναι ένα νέο κράτος, με νέο σύνταγμα, νέα ονομασία, νέα σημαία και εθνικά σύμβολα, με δύο συνιστώσες πολιτείες, που θα έχουν δικαιώματα να συνάπτουν ακόμα και διεθνείς συμφωνίες. Με την προτεινόμενη συμφωνία καταλύεται η Κυπριακή Δημοκρατία, της οποίας η ονομασία και η διεθνής υπόσταση εξαφανίζονται!!

10)                Ενώ συνεχίζονται οι συνταγματικές υποχωρήσεις, δεν γνωρίζουμε τίποτα για την πλήρη αποχώρηση των κατοχικών στρατευμάτων, των εποίκων, την επιστροφή των Ελληνοκυπρίων στις πατρογονικές τους εστίες, ή για το περιουσιακό.

11)                Πρόνοιες υπάρχουν, όπως και το 2004, για την εκ περιτροπής προεδρία και τη σταθμισμένη ψήφο.

12)                Όπως και το 2004, θα υπάρχουν μόνιμες και άλλες αποκλίσεις πολυετούς διάρκειας από το Ευρωπαϊκό Κεκτημένο.

13)                Όπως και το 2004, η Τουρκία δεν αποδέχεται την ενεργό συμμετοχή εκπροσώπων της Ευρωπαϊκής Ένωσης στις συνομιλίες. Δέχεται μόνο την παρουσία ενός εκπροσώπου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που θα νομιμοποιήσει τις αποκλίσεις από το κοινοτικό δίκαιο. Αυτός είναι και ένας λόγος που η Τουρκία απαιτεί την αποδοχή του νέου Σχεδίου μέσω δημοψηφίσματος. Με αυτό τον τρόπο, τα θύματα της εισβολής και της κατοχής θα νομιμοποιήσουν τις αποκλίσεις από το κοινοτικό δίκαιο που θα περιέχει η νέα συμφωνία. Όπως και το 2004, δεν θα επιτρέπονται προσφυγές σε ευρωπαϊκά δικαστήρια κατά των προνοιών της συμφωνίας.

14)                Η θριαμβολογία για όλη την πρόοδο στις συνομιλίες επέτρεψε κινήσεις για άνοιγμα νέων κεφαλαίων στις διαπραγματεύσεις για την ένταξη της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ασχέτως αν η Τουρκία ακόμα δεν έχει εκπληρώσει τις υποχρεώσεις που ανέλαβε έναντι της Κυπριακής Δημοκρατίας πριν την έναρξη των ενταξιακών διαπραγματεύσεων το 2005.

   Θα μπορούσα να αναλύσω και άλλα συνταγματικά προβλήματα αλλά δεν θέλω να σας κουράσω.

   Τα λάθη του παρελθόντος δυστυχώς επαναλαμβάνονται. Τώρα φθάσαμε στο σημείο που φοβόμαστε να αναφερθούμε στην εισβολή, στη συνεχιζόμενη κατοχή και στην παραβίαση διεθνώς αναγνωρισμένων δικαιωμάτων, μήπως διαταράξουμε το «καλό κλίμα» των συνομιλιών.

   Η εποικοδομητική ασάφεια και η μυστικότητα γύρω από τις συνομιλίες, δίνει την ευκαιρία στην κάθε πλευρά να απλοποιεί πολύπλοκα συνταγματικά θέματα. Το πρόβλημα όμως είναι ότι ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες!

   Στις επόμενες εβδομάδες θα κατακλυσθείτε από προπαγάνδα που θα μιλά για τις «χαμένες ευκαιρίες» για τη λύση του Κυπριακού.

   Κυρίες και κύριοι:

   Η ιστορία της διπλωματίας του Κυπριακού δείχνει ότι δεν υπήρξαν «χαμένες ευκαιρίες». Οι «χαμένες ευκαιρίες» ήταν αυτές που σκόπευαν στην κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας, όπως οι μεσολαβήσεις του ’64, του ’78 και η επιδιαιτησία του Kofi Annan το 2004, την οποία αποφασιστικά και δημοκρατικά απέρριψε η συντριπτική πλειοψηφία των Ελληνοκυπρίων. Και μην ξεχνάτε, ότι ο νυν Πρόεδρος, όχι μόνον στήριξε το Σχέδιο Αnnan, αλλά κατήγγειλε τη χώρα του στο Συμβούλιο της Ευρώπης για το δημοψήφισμα. Η προπαγάνδα, της οποίας είσαστε αποδέκτες, περιλαμβάνει τις τακτικές επισκέψεις Αμερικανών διπλωματών, καθώς και τις πιέσεις του Ban Ki-moon που ζητούν από τον Πρόεδρο, όχι μόνο την επιτάχυνση των συνομιλιών, αλλά και να μιλά θετικά για τα επιτεύγματα των συνομιλιών.

    Ο Ban Ki-moon ζητά, επίσης και την κινητοποίηση οργανώσεων της κοινωνίας πολιτών υπέρ της λύσης που ετοιμάζεται στις μυστικές συνομιλίες.

   Μην ξεχνάτε τα εκατομμύρια δολάρια που ξόδεψαν οι Ηνωμένες Πολιτείες στην προπαγάνδα υπέρ του Σχεδίου Αnnan. Η έκθεση του λογιστικού οίκου Nathan and Associates το 2005 για τη χρηματοδότηση αυτής της προπαγάνδας μέσω του UNDP περιέχει αυτά τα στοιχεία.

   Για άλλη μια φορά, η ιστορία επαναλαμβάνεται. Βλέπουμε τους λεγόμενους Μη Κυβερνητικούς Οργανισμούς σαν το PRIO, που χρηματοδούνται από το εξωτερικό να εκμεταλλεύονται τη δημοκρατία στην Κύπρο για να κάνουν πλύση εγκεφάλου στους Ελληνοκύπριους, πώς και γιατί πρέπει να αποδεχθούν την κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας.

   Είναι ειρωνικό ότι οι αποκαλούμενοι Μη Κυβερνητικοί Οργανισμοί δεν κάνουν παρόμοιες ενέργειες στην Άγκυρα, αλλά μόνο στην ελεύθερη Κύπρο!

   Μετά τις δραματικές υποχωρήσεις στη συνταγματική πτυχή του Κυπριακού, τώρα έχουμε και το θέμα των υδρογονανθράκων.

   Η ανακήρυξη της κυπριακής ΑΟΖ έγινε στα πλαίσια του Διεθνούς Δικαίου και των τριών συνθηκών για το Δίκαιο της Θάλασσας, που είναι και νόμος της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

   Η Τουρκία, παρ’ όλο που είναι υποψήφιο μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δεν αναγνωρίζει την Κυπριακή Δημοκρατία και δεν αποδέχεται την ευρωπαϊκή και τη διεθνή νομοθεσία για το Δίκαιο της Θάλασσας. Η Τουρκία επανειλημμένως απείλησε με τη χρήση βίας και εισέβαλε στην κυπριακή ΑΟΖ.

   Μέρος του προβλήματος των υδρογονανθράκων όμως, είναι δικό μας δημιούργημα. Οι ιδιεολογικές τοποθετήσεις του προηγούμενου και του νυν Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας έδωσαν την ευκαιρία στους ξένους μεσολαβητές να διαπραγματεύονται για τον φυσικό πλούτο της Κυπριακής Δημοκρατίας. Τώρα έχουμε πρωτοφανείς προτάσεις για την ισότιμη κατανομή του φυσικού πλούτου μεταξύ των δύο κοινοτήτων πριν τη λύση του Κυπριακού!! Προτείνουν επίσης, τη μεταφορά των υδρογονανθράκων μέσω της Τουρκίας για να την ενθαρρύνουν να λύσει το Κυπριακό και να καλυτερεύσει τις σχέσεις της με το Ισραήλ. Αυτό θα δώσει νέες ευκαιρίες στην Τουρκία για να εκβιάζει, όχι μόνο την Κύπρο, αλλά και το Ισραήλ και την Ευρωπαϊκή Ένωση.

   Οι υδρογονάνθρακες ανήκουν στο κράτος και όχι στις κοινότητες. Τα μελλοντικά έσοδα θα κατανεμηθούν με δημοκρατικές διαδικασίες για τις ανάγκες του κράτους, όπως συμβαίνει σε όλες τις δημοκρατικές χώρες. Επειδή διπλωμάτες από τη χώρα μου προωθούν αυτές τις ιδέες για τους υδρογονάνθρακες, γιατί δεν προτείνουν την εφαρμογή της ίδιας φόρμουλας και για τους αρχικούς κατοίκους της Αλάσκα και της Λουιζιάνα;

   Οι προεδρικές δεσμεύσεις για τους υδρογονάνθρακες υποθηκεύουν τον ορυκτό πλούτο του κράτους για τη χρηματοδότηση μιας άδικης λύσης, το κόστος της οποίας ακόμα δεν γνωρίζουμε. Με βάση τους υπολογισμούς του 2004, αυτό το κόστος ίσως υπερβεί τα 20 δισεκατομμύρια δολάρια.

   Για να διατηρηθεί το «καλό κλίμα» των συνομιλιών, εδόθη άφεση αμαρτιών στην Τουρκία, η οποία τώρα απαιτεί και την ανάληψη από το νέο κράτος των δανείων που συνήψε το ψευδοκράτος με την Τουρκία.

   Και ενώ ο Πρόεδρος θέλει να κλείσει το Κυπριακό μέσα στη φετινή χρονιά, ο κυπριακός λαός στερείται της σωστής πληροφόρησης για το τι συμβαίνει στις συνομιλίες. Οι προτεινόμενες αλλαγές στη σύνθεση και το συμβουλευτικό ρόλο του Εθνικού Συμβουλίου περιορίζουν την αποτελεσματικότητα αυτού του θεσμού, ενώ οι νόμιμοι πολίτες της Κυπριακής Δημοκρατίας στερούνται σωστής πληροφόρησης. Είναι ειρωνικό να βρίσκει κανείς λεπτομέρειες για τις συνομιλίες από τον Τύπο! Συσκότιση και μυστική διπλωματία θα δημιουργήσουν και πάλι τις συνθήκες του 2004, όταν ξαφνικά οι Ελληνοκύπριοι βρέθηκαν με ένα πολύπλοκο σχέδιο 9000 σελίδων!!

   Ένα άλλο όπλο στη διάσπαση του μετώπου που απέρριψε το Σχέδιο Αnnan είναι το θέμα της Αμμοχώστου. Το άνοιγμα μικρού τμήματος της Αμμοχώστου παρουσιάζεται πότε ως Μέτρο Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης και πότε ως τμήμα για την τελική αποδοχή της κατάλυσης της Κυπριακής Δημοκρατίας.

   Συμμερίζομαι τον πόνο και τη νοσταλγία των νομίμων κατοίκων της Αμμοχώστου. Δεν πρέπει όμως να αμμοχωστοποιήσουμε το Κυπριακό. Το Κυπριακό ήταν και είναι θέμα εισβολής, κατοχής και παραβίασης διεθνώς αναγνωρισμένων δικαιωμάτων. Τα κατεχόμενα εδάφη δεν είναι μόνο αυτά της Αμμοχώστου. Είναι και αυτά της Κερύνειας, της Καρπασίας και του Αποστόλου Ανδρέα, του Καραβά και της Λαπήθου, της Κυθρέας και του Πενταδακτύλου και της Μόρφου! Ας μην έχουμε ψευδαισθήσεις! Η επιστροφή της Αμμοχώστου είναι μια άνευ όρων υποχρέωση της Τουρκίας, σύμφωνα με τα ψηφίσματα του ΟΗΕ και τη συμφωνία του ’79. Κι όμως, το εδαφικό, όπως και τόσα άλλα θέματα έγιναν αντικείμενο παζαριού με την κατοχική δύναμη, που μετατρέπει διεθνείς νομικές και πολιτικές υποχρεώσεις σε ανταλλάγματα, που οδηγούν στην κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και την αναγνώριση του ψευδοκράτους.

   Όπως πλησιάζει το τέλος των συνομιλιών, ακούμε κυβερνητικές επικλήσεις για ενότητα.

·        Ενότητα όμως δεν προέρχεται από τη νεκρανάσταση του απορριφθέντος Σχεδίου Annan.

·        Ενότητα δεν δημιουργείται με προπαγανδιστικές διακηρύξεις, που είναι το φύλο συκής που καλύπτουν το σχέδιο για την κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας.

·        Ενότητα δεν δημιουργείται με τουρκικές απειλές, με τη συνεχή αμφισβήτηση της Κυπριακής Δημοκρατίας και την παρουσία κατοχικών στρατευμάτων.

·        Ενότητα δεν δημιουργείται με την αποστρατικοποίηση της Κυπριακής Δημοκρατίας και τη διάλυση της Εθνικής Φρουράς, ιδίως όταν η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν κατοχυρώνει την ανεξαρτησία, την εδαφική ακεραιότητα και την κυριαρχία της Κυπριακής Δημοκρατίας.

·        Ενότητα δεν δημιουργείται με την καταφρόνηση του αποτελέσματος του δημοψηφίσματος του 2004.

·        Ενότητα δεν δημιουργείται από ξένους μεσολαβητές που προωθούν τουρκικούς στόχους.

   Μόνο μια λύση συμβατή με τον κανόνα του νόμου, με το ευρωπαϊκό δίκαιο, με την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και που σέβεται το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος του 2004, μπορεί να προσφέρει τη βάση για μια βιώσιμη, δίκαιη, λειτουργική διευθέτηση του Κυπριακού. Αυτή η λύση, δεν μπορεί να έχει εγγυήτριες δυνάμεις, ξένα επεμβατικά δικαιώματα, ή οποιαδήποτε παρουσία κατοχικών στρατευμάτων.

   Όλοι οι νόμιμοι κάτοικοι της Κυπριακής Δημοκρατίας πρέπει να απολαμβάνουν ίσα δικαιώματα και ελευθερίες, όπως σε όλες τις δημοκρατικές ευρωπαϊκές χώρες, χωρίς διακρίσεις λογω εθνότητας, θρησκείας και γλώσσας. Τονίζω αυτό το σημείο, γιατί αυτό είναι ένας βασικός νόμος της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

   Μια τέτοια λύση μπορούμε να πετύχουμε με τον απεγκλωβισμό από τις συγκλίσεις Χριστόφια – Αναστασιάδη, όπως τις κατέγραψαν ο Downer και ο Eide.

   Όπως οι συνομιλίες πλησιάζουν προς το τέλος τους, μην ξεχνάτε ότι η Κυπριακή Δημοκρατία ήταν και είναι το μόνο διεθνώς αναγνωρισμένο κράτος σε αυτό το νησί, είναι μέλος του ΟΗΕ, της Ευρωπαϊκής Ένωσης και άλλων διεθνών οργανισμών. Σας θυμίζω ότι το ψευδοκράτος και η ηγεσία του είναι μια υποτελής διοίκηση  της Τουρκίας, όπως έχουν αποφανθεί τα Ευρωπαϊκά Δικαστήρια. Δεν έχουν καμιά διεθνή υπόσταση.

   Αγαπητοί μου φίλοι, κυρίες και κύριοι. Η πρόκληση που αντιμετωπίζετε είναι αυτή που αντιμετωπίσατε από την πρώτη μέρα της Ανεξαρτησίας. Το ερώτημα ήταν και είναι, τι θα κάνει ο κυπριακός λαός για να προστατεύσει την ανεξαρτησία, την κυριαρχία, την εδαφική ακεραιότητα και τα διεθνώς αναγνωρισμένα δικαιώματα του;

   Κράτη και λαή που σέβονται τον εαυτό τους δεν αυτοδιαλύονται για την ικανοποίηση ξένων μεσολαβητών ή της κατοχικής Τουρκίας. Όπως και το 2004, η προστασία της Κυπριακής Δημοκρατίας είναι στα χέρια σας. Ο απο μηχανής θεός δεν θα σας προστατεύσει.

   Το 2004, ο αείμνηστος Τάσσος Παπαδόπουλος είχε τη διορατικότητα και το πολιτικό θάρρος να πει το ιστορικό ΟΧΙ. 76% των Ελληνοκυπρίων τον ακολούθησαν. Και όμως, ύστερα από 12 χρόνια, προχωράμε και πάλι ολοταχώς στην κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και την αποδοχή του παράνομου εποικισμού, που άλλαξε τον δημογραφικό και κοινωνικό χαρακτήρα της Κύπρου και εμβάθυνε τη διχοτόμηση που επέβαλε η εισβολή. Μην ξεχνάτε, ότι κανείς Πρόεδρος δεν έχει εξουσιοδότηση να υπογράψει την κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας. Πρέπει να δοθεί τέλος στην εποικοδομητική ασάφεια και την παραπληροφόρηση. Πρέπει να απαιτήσετε μια εξήγηση σε βάθος και όχι με συνθήματα, ποιες ακριβώς θα είναι οι επιπτώσεις του αποκαλούμενου «οδυνηρού συμβιβασμού» για την Κυπριακή Δημοκρατία και τους πολίτες της. Διαφορετικά, θα γίνετε συνεργοί στην κατάλυση του κράτους σας.

   Κυρίες και κύριοι,

   Υπερασπιστείτε το δίκαιο, την αξιοπρέπεια και την ιστορία σας. Η ελευθερία, η δημοκρατία και η αξιοπιστία των δημοκρατικών θεσμών είναι αδιαχώριστες έννοιες. Η ιστορική και πολιτισμένη συνέχεια του Κυπριακού Ελληνισμού, ενός αδιαχώριστου κομματιού του ελληνικού έθνους, διακινδυνεύει για άλλη μια φορά. Η υπεράσπιση της εθνικής ύπαρξης δεν γίνεται με εκχώρηση δικαιωμάτων και ραγιαδισμό. Η υπεράσπιση του Κυπριακού Ελληνισμού και της Κυπριακής Δημοκρατίας είναι εθνικό καθήκον, υπεράνω ιδεολογικών και κομματικών προτιμήσεων. Το μέλλον της Κυπριακής Δημοκρατίας θα εξαρτηθεί για άλλη μια φορά από εσάς, τους πολίτες της Κυπριακής Δημοκρατίας. Δεν πρέπει σε λίγα χρόνια να μιλάμε και πάλι για χαμένες πατρίδες. Η τύχη του Κυπριακού Ελληνισμού και της Κυπριακής Δημοκρατίας είναι στα χέρια σας και στη ψήφο που θα κληθείτε να ρίξετε σε ένα νέο δημοψήφισμα. Γι’ αυτό, δεν υπάρχουν περιθώρια για αποχή και ευθυνοφοβία.

   Εσείς είσαστε το παρόν και το μέλλον της Κυπριακης Δημοκρατίας. Εσείς θα διαμορφώσετε τη δική σας ιστορία και όχι οι ξένοι μεσολαβητές ή η κατοχική Τουρκία.

   Σταθείτε άξιοι της ιστορίας σας, της εθνικής σας ανεξαρτησίας και αξιοπρέπειας.

   Σταθείτε άξιοι της μνήμης αυτών, που έπεσαν στο βωμό της ελευθερίας της Κύπρου.

Σας ευχαριστώ.