31/1/17

Πώς τα 2 χρόνια ΣΥ.ΡΙΖ.Α. ισούνται με τα 43 της Μεταπολίτευσης

Παναγιώτης Μπαλακτάρης
Διαβάσαμε στις εφημερίδες, είδαμε στις ειδήσεις και αναρτήθηκαν σε ενημερωτικές ιστοσελίδες αφιερώματα για τα 2 χρόνια εξουσίας του κυβερνητικού συνασπισμού ΣΥ.ΡΙΖ.Α.-ΑΝ.ΕΛ. Δύο θυελλώδη και χαμένα χρόνια. Θυελλώδη, διότι η κυβέρνηση συμπεριφέρεται με πρωτοφανή επιπολαιότητα, αμετροέπεια, εξουσιομανία και ιδιοτέλεια και μάλιστα σε πολύ σύντομο χρόνο. Χαμένα, διότι τα προαναφερθέντα χαρακτηριστικά δεν εξυπηρετούν τα εθνικά συμφέροντα.
Πολλάκις στελέχη του κυβερνώντος κόμματος ισχυρίζονται δημοσίως, ότι κακώς τούς μέμφεται η κοινωνία, διότι δεν έχουν δήθεν ευθύνη για την άθλια κατάσταση της οικονομίας, της εκπαίδευσης, της υγείας, της ασφαλείας, μια και κυβερνούν μόνον 2 χρόνια. Ουδέν ψευδέστερον τούτου!

Από την αρχή της Μεταπολιτεύσεως μέχρι και σήμερα, οι πολιτικές που εν τέλει επιβάλλονταν στην πατρίδα μας αποσκοπούσαν στην ικανοποίηση των κατώτερων ενστίκτων και ορέξεων του ελληνικού λαού. Αυτές συνήθως υπαγορεύονταν από μια δράκα βολεμένων, οι οποίοι διηθώντας τον κυβερνητικό σχεδιασμό κατηύθηναν κατ’ ουσίαν την πορεία της Ελλάδος προς την καταστροφή. Η κατηγορία αυτή δεν είχε και δεν έχει χρώμα, δεν είχε και δεν έχει πολιτική αντίληψη. Ιδεολογία της ήταν και είναι η επικράτηση του ατομικού πάνω στο εθνικό. Αυτή ακριβώς η ιδεολογία εκφραζόταν με το γνωστό σύνθημα «η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες», το οποίο εσχάτως αναβίωσε. Η σκέψη που εν συντομία θεμελιώνεται επί τούτου εκκινεί από την ιδιοτελή αφετηρία, ότι αφού η χώρα είναι δική μας μπορούμε να την μεταχειριζόμαστε όπως επιθυμούμε. Αλλά έτσι αντιλαμβάνονται τα πράγματα μόνο ξιπασμένοι υπήκοοι που αγνοούν τί σημαίνει να είσαι πολίτης.  
Στη διάρκεια των 40 και πλέον ετών της χαμένης εθνικής αξιοπρέπειας και της μειωμένης συλλογικής συνειδήσεως, η ισχύς εκείνων που είχαν εξασφαλισμένη την κοινωνική προστασία και την ασυλία για την αποφυγή κυρώσεων γιγάντωσε, κλιμακώθηκε και κορυφώθηκε στις αρχές του 21ου αιώνα. Ενώ τα περισσότερα κράτη βάδισαν εμπρός η Ελλάς υποχώρησε. Απέκτησε κυβερνώντες εκείνους που είχαν αγωνισθεί για την επικράτηση του ατομικού πάνω στο συλλογικό. Δια του τρόπου αυτού, έγινε μια ιδιόμορφη ταύτιση θύματος και θύτη. Εκείνοι που ουσιωδώς ευθύνονταν για την σημερινή κατάσταση κατέλαβαν κι επίσημα την εξουσία.
Τούτο σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει ότι απαλλάσσονται όσοι διαχειρίσθηκαν τις τύχες της χώρας. Άλλωστε, ο λαός έχει καταχωρίσει έναν έκαστο όπου δει.
Ωστόσο, αυτό που έχει τη μεγαλύτερη σημασία είναι να συνειδητοποιήσουμε επιτέλους, πως οι ιδιοτελείς και ωφελιμιστικές συμπεριφορές του παρελθόντος μάς οδήγησαν στον γκρεμό και πως αντί να τις επιβραβεύουμε θα πρέπει να τις αποστρεφόμαστε. Σε τελική ανάλυση, είναι προφανές, ότι η κυβέρνηση κακώς εορτάζει 2 χρόνια εξουσίας. Οι στρεβλές πολιτικές της δυστυχώς κυριαρχούν επί 43...

Δημοσιεύθηκε στην ΕΣΤΙΑ στις 28-29/1

5 σχόλια:

  1. Η Αριστερά και δη η λεγομένη "προοδευτική" εισήγαγε τον εθνομηδενισμό. Πέραν τούτου, φέρει βαρύτατες ευθύνες για τα οικονομικά χάλια τής χώρας, αφού αυτή ξεσήκωνε τούς εργαζομένους σε απεργίες, με κύριο αίτημα τις παράλογες αυξήσεις, με αποτέλεσμα να κλείσουν εταιρείες (βλέπε ΒΙΑΜΑΞ και όχι μόνο) και να μείνουν τελικά άνεργοι.
    Κατέλαβαν τα εργατικά συνδικάτα κι έγιναν κράτος εν κράτει. Οι διάφοροι "Φωτόπουλοι" ήσαν εκείνοι, που αδιαφορώντας για το τελικό αποτέλεσμα, αρκεί να δείξουν ότι αγωνίζονται (sic) για "τα δίκαια των εργαζομένων", υποκινούσαν στάσεις εργασίας, κατέβαζαν διακόπτες κλπ.
    Όχι, η Αριστερά δεν είναι καθόλου αθώα τού αίματος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Μεγάλο θρασος να διαγράφεις 43 χρόνια λαμογιας και ηλιθιοτητας με τα 2 του Συριζα. 1000 χρόνια στα μνημονια πρέπει να μείνουν οι νεοελληνες αφου δεν έμαθαν τίποτα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. "Εκείνοι που ουσιωδώς ευθύνονταν για την σημερινή κατάσταση κατέλαβαν κι επίσημα την εξουσία."
    Απο που να αρχισω δεν ξερω.Μεγαλε εκαψες φλανζα.ειναι δυνατον να ξεχνας 40 χρονια ΚΛΕΠΤΟΚΡΑΤΙΑΣ.Ελεος πια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. 1ο)
    Δυστυχώς παρά τις παραπάνω καταγραφές και διαπιστώσεις θα υπάρχουν κάποιοι που θα κρύβονται πίσω από το «φοβερό επιχείρημα» ότι, τώρα ήλθε η αριστερά πρώτη φορά στην εξουσία.
    Και όμως (όπως επισημειώνει και ο Nativist) ήταν αυτή ακριβώς η δήθεν πρωτάρα "αθώα αριστερά" εκείνη που κατέτρωγε τον παραγωγικό ιστό τής χώρας από την πρώτη στιγμή που μπήκε πιό ενεργά στο πολιτικό παιχνίδι μετά την μεταπολίτευση και επέβαλλε καταστροφικές ωφελιμιστικές συντεχνιακές επιλογές . Εκμεταλλευόμενη την εξ αιτίας τού διασυρμού τους από τις χουντικές κυβερνήσεις απαξίωση όλων των παραδοσιακών αρχών και αναφορών, όλων των μη αριστερών δοξασιών και προτάσεων, εφόρμησε ακάθεκτη στην κοινωνικοπολιτική ζωή τού τόπου και σάρωσε με αναίδεια ο,τιδήποτε τής ήταν απλά ενοχλητικό. Χρησιμοποιώντας ως κύριο όχημα το αριστεροφανές κίνημα τού αμερικανοτραφούς enfant gâté τής άρχουσας τάξης Ανδρέα Παπανδρέου διείσδυσε στην κρατική μηχανή διαμορφώνοντας έναν πρωτοφανώς συμπαγή μηχανισμό προώθησης αντιπαραδοσιακών ("αντιδεξιών") επιλογών και σχεδίων. Όποιος δεν είχε επαρκή πιστοποιητικά αριστερόστροφης προοδευτικότητας, ήταν από το 1975 και εφ' εξής καταδικασμένος να λοιδορείται ως συντηρητικός, αναχρονιστικός, επικίνδυνος και στην καλύτερη περίπτωση να φυτοζωεί στο περιθώριο που θα τού επέτρεπαν οι αριστεροί και κρυπτοαριστεροί κρατούντες. Κατά περίεργο τρόπο ακόμα και όταν σχημάτιζε κυβέρνηση η Ν.Δ., δυσκολευόταν ή αδυνατούσε πολλές φορές να περάσει τις επιλογές της από το συμπαγές αντιδεξιό φράγμα τής κρατικής μηχανής, ενώ διακατεχόταν από ένα φοβικό σύνδρομο απέναντι στην αριστερή κριτική που πάντα χαρακτηριζόταν από ένα πνεύμα ηθικής τάχα ανωτερότητας. Οι βιομηχανίες διαλύονταν με απεργίες με αιτήματα πρωτάκουστα ˙ μέχρι που το Κ.Κ.Ε. ζητούσε την ακινησία τής "Πειραϊκής Πατραϊκής" τις Κυριακές για να μην εμποδίζεται ο κατ’ αυτές εκκλησιασμός των εργατών. Και βέβαια όταν πάγωνε η τσιμινιέρα οριστικά, οι εργάτες έμεναν άνεργοι με μόνο καταφύγιο τον χαριστικό διορισμό σε κάποια θέση τού ευρύτερου και όλω διευρυνόμενου μέχρις νοσηρής διογκώσεως "δημόσιου τομέα" .

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. 2ο. (συνέχεια προς το προηγούμενο)
    Και μόνον αυτό το σύμπτωμα τής αδηφάγας γιγάντωσης τού δημόσιου τομέα, που δεν ήταν ποτέ δεξιά πολιτική, μήτε κεντρώα μήτε τής σοσιαλοδημοκρατικής επιλογής, αρκεί έστω και με την εις άτοπον απαγωγή να αποδείξει ότι πράγματι σε όλην την διάρκεια τής λεγόμενης μεταπολίτευσης είχαμε μια σταθερά, έστω και καμουφλαρισμένη, ολοένα και περισσότερο αριστεροκρατούμενη πολιτική ζωή. Και αυτοί που κέρδιζαν άμεσα ή έμμεσα από το πλιάτσικο κάτω από το τραπέζι, ήταν αυτοί ακριβώς που το κατάγγελναν στα μπαλκόνια και στις πλατείες με τις ντοντούκες τού "ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει δεξιά". Διότι πλιάτσικο ήταν η απόσπαση των πιό τρελών επιδομάτων που αριστερές συντεχνίες μοιράζονταν σε βάρος τής ισχνής οικονομίας, την οποία έσπρωχναν αδιάντροπα στο βάραθρο. Αυξήσεις χωρίς οικονομικό υπόβαθρο, πρόωρες συντάξεις, συνταξιοδότηση βρεφών ως αγωνιστών τής αριστερόστροφης αντίστασης, διάλυση υγειών ασφαλιστικών Ταμείων (π.χ.ΝΑΤ) για εξυπηρέτηση αντιδεξιάς εκλογικής πελατείας, κατάργηση κάθε ελέγχου και απαγόρευση οιασδήποτε μορφής εποπτείας εργαζομένων και απεργίες, απεργίες, απεργίες κάθε τρείς και δύο συνδυαζόμενες ως επί το πλείστον προς αργίες με αποτέλεσμα οι εργάσιμες εβδομάδες να γίνονται κατά μέσον όρο τετραήμερες άν όχι και τριήμερες. Δεδομένου δε ότι όλα τα αιτήματα των απεργιών ήταν ακριβώς αριστερόστροφης λογικής, δεν χρειάζεται ειδική ανάλυση για να καταλάβει και ο πιό δύσπιστος ποιούς σκοπούς εξυπηρετούσαν : αυτό ακριβώς που καταγράφει ο αρθρογράφος, δηλαδή την προ διετίας επίσημη κατάληψη τής εξουσίας, από την αριστερά, η οποία ουσιωδώς ήδη την ασκούσε εν τοίς πράγμασι καθ’ όλην την διάρκεια τής μεταπολίτευσης ˙ είτε με ποικίλους συμβούλους, είτε με εκφοβισμό και εκβιασμούς, είτε με διάφορες αντιδεξιές "προοδευτικές" συμμαχίες και κυρίως με την άλωση τού κρατικού μηχανισμού σε επίπεδο συνδικαλιστικής απολυταρχίας. Και δυστυχώς όχι μόνο την ασκούσε αλλά και επωφελούνταν αθέμιτα μοιράζοντας τα λάφυρα σε όσους συντάσσονταν μαζί της ως «αγνοί αριστεροί, λαϊκοί αγωνιστές».

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.

- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.