19/3/18

Τα πήρε όλα ο αφιλότιμος κατοχικός ηγέτης, αλλά εμείς είμαστε, λέει, οι μαξιμαλιστές

Ε, μπορεί να έχει και δίκαιο ο Μουσταφά Ακιντζί. Γιατί να πάει, λέει, σε δείπνο με τον Αναστασιάδη αν δεν αλλάξουν νοοτροπία οι Ελληνοκύπριοι! Έτσι πρέπει. Διότι, έτσι κάναμε για πολλά χρόνια. Μας έβαζε τις προϋποθέσεις του ο άνθρωπος καθαρά και ξάστερα κι εμείς σπεύδαμε να τις αποδεχτούμε για να αρχίσει διάλογος. Ο όποιος διάλογος, όπως την όποια λύση. Άσχετα αν δεν είχε ελπίδες να οδηγήσει σε θετική κατάληξη με τις προϋποθέσεις που γινόταν. Το ίδιο σκηνικό τώρα. Πρώτα ζητούσαν την εκ περιτροπής προεδρία και τους έλεγαν οι δικοί μας στο παρασκήνιο ότι θα τη δεχτούν αλλά χρειάζονται χρόνο για να πείσουν τους Ελληνοκύπριους ή για να βρουν ένα ωραίο πακέτο να την πλασάρουν.
Αυτοί έμεναν ικανοποιημένοι και προχωρούσαν στο επόμενο. Ζητούσαν τις τέσσερις ελευθερίες των Τούρκων υπηκόων, το ίδιο. Ζητούσαν να μην τους λέμε σφετεριστές τους σφετεριστές αλλά χρήστες, το ίδιο. Μετά ζητούσαν πρώτο λόγο για τους χρήστες σε πολλές πτυχές του περιουσιακού, το ίδιο. Να αναγνωριστεί ότι όσοι πρόσφυγες ήταν κάτω των δέκα χρονών το 1974 δεν έχουν «συναισθηματικό δεσμό» με τις περιουσίες τους, έγινε κι αυτό. Μετά ήταν τα βέτο. Για να υπάρχει «αποτελεσματική συμμετοχή» στην εξουσία, βέτο σε όλα, στην κυβέρνηση αλλά και σε διάφορα συμβούλια, ακόμα και στους ανεξάρτητους θεσμούς του κράτους. Πάει κι αυτό. Οι έποικοι; Μέχρι και ρατσιστές ονόμαζε ο Ταλάτ τους Ελληνοκύπριους που ζητούσαν να φύγουν οι έποικοι. Τέλειωσε κι αυτό, όμως. Θα μείνουν όλοι και συμφωνήθηκε. Για να μην μας λένε ρατσιστές. Κομμάτι-κομμάτι και με μια προπαγάνδα που θα ζήλευε ο Γκέμπελς ο ίδιος, έχουμε δώσει σχεδόν όλα όσα αξίωναν οι Τούρκοι την τελευταία δεκαετία, μέσω Ταλάτ και Ακιντζί. Κι αυτά με σφραγίδα πλέον του Αντόνιο Γκουτέρες, που τα κατέγραψε στο Κραν Μοντάνα. Απέμεινε να συμφωνηθούν οι εγγυήσεις και ο κατοχικός στρατός, που σε ένα μεγάλο βαθμό κλείνει κι αυτό με τα δήθεν χρονοδιαγράμματα, που αποδέχτηκαν πολιτικοί ταγοί και άλλοι. Τώρα, όμως, η Άγκυρα επείγεται να αποκτήσει ρόλο στην ενέργεια, επειδή δημιουργούνται τετελεσμένα που δεν την εξυπηρετούν: Η προώθηση του αγωγού EastMed με χρηματοδότηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η συμφωνία για πώληση φυσικού αερίου από το Ισραήλ στην Αίγυπτο, η συμφωνία Κύπρου - Αιγύπτου, η ανησυχία των Ευρωπαίων ότι οι τουρκικοί αγωγοί είναι ανασφαλείς κ.ά. Έτσι στήθηκε όλη η τουρκική πολιτική στο ότι οι Ελληνοκύπριοι θέλουν να αρπάξουν το φυσικό αέριο των Τουρκοκυπρίων και η νέα προϋπόθεση για τη διαπραγμάτευση του Κυπριακού είναι να σταματήσει το ενεργειακό πρόγραμμα της Κυπριακής Δημοκρατίας και να υπάρξει συμφωνία συνδιαχείρισης των κοιτασμάτων. Τον ρόλο μεταφοράς της τουρκικής προπαγάνδας ανέλαβε ο κατοχικός ηγέτης (που όπως μου λένε τον ενοχλεί όταν τον λέμε κατοχικό ηγέτη), μαζί με τον Ναμί και τον Οζερσάι.
«Είναι πολύ σημαντικό να αλλάξει η νοοτροπία, να εγκαταλείψουν τον μαξιμαλισμό», έλεγε προχτές ο Ακιντζί για να δικαιολογήσει γιατί δεν πάει σε δείπνο με τον Αναστασιάδη. Τα πήρε όλα ο αφιλότιμος μαξιμαλιστής και κατηγορεί τους Ε/κ για μαξιμαλισμό! Πού είστε χειροκροτητές να δείτε τα χαΐρια σας; Κατέληγε, όμως, η δήλωσή του και στο ζουμί της ιστορίας: Ο πιο πρακτικός, σύντομος και φτηνός τρόπος μεταφοράς του φυσικού αερίου της Κύπρου και του Ισραήλ μαζί προς την Ευρώπη είναι μέσω της Τουρκίας και ο αγωγός μέσω της νότιας Κύπρου στην Κρήτη, την Ελλάδα και την Ιταλία είναι πολύ πιο ακριβός, χρονοβόρος και περνά από βαθιά νερά. Έτσι αποφάσισε ο εμπειρογνώμονας Μουσταφά Ακιντζί. Δεν έχει σημασία ποια είναι η πραγματικότητα, φτάνει που αυτό επιθυμούν οι σουλτάνοι. Ποιοι είμαστε εμείς για να βάζουμε το συμφέρον της Κύπρου πάνω από αυτό της Τουρκίας; Ε, κύριε Ακιντζί;
Αυτό είναι το σκηνικό μέσα στο οποίο οι ταγοί του τόπου καλούνται να πολιτευτούν. Αν πέσουν και αυτή τη φορά στην παγίδα, διότι αυτό πάει να γίνει όσο τους ακούμε να μιλούν για την επιστροφή στις συνομιλίες χωρίς να δύνανται να πράξουν οτιδήποτε άλλο, θα είναι το τέλος του κυπριακού ελληνισμού. Διότι, το φυσικό αέριο είναι το τελευταίο διαπραγματευτικό χαρτί που απέμεινε για να αξιοποιήσουμε ώστε να επιδράσει σε μια δίκαιη, δημοκρατική, βιώσιμη λύση. Αν κάνουμε το μοιραίο λάθος να διαπραγματευτούμε τη συνδιαχείριση για να ξεκινήσει ένας διάλογος, όπως κάναμε για τις άλλες θρασύτατες τουρκικές αξιώσεις, τελείωσε η ιστορία.
Φιλελεύθερος

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.

- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.